Cmentarz i Muzeum – Miejsce Pamięci Palmiry cz.1

Dziś 25-go marca 2017 roku wybrałam się do Muzeum – Miejsce Pamięci Palmiry. Obiekty znajdują się we wschodniej części Puszczy Kampinoskiej.

Nowy budynek istnieje od roku 2011, jest w pełni nowoczesny a także dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych.

Jak dojechać do cmentarza i muzeum?

Samochodem przez Drogę Palmirską znakowaną jako żółty szlak:

• ze wsi Palmiry - 5,3 km,
• ze wsi Truskaw - 3,5 km.

Rowerem:

• żółtym szlakiem Drogą Palmirską z Palmir - 8,5 km,
• czerwonym szlakiem z Dziekanowa Leśnego - 8.6 km,
• żółtym szlakiem lub niebieskim szlakiem z Truskawia - 3,5 km,
• czarnym szlakiem z Truskawia - 3,8 km (+0,5 km)
• zielonym szlakiem tzw. Południowym Szlakiem Leśnym do Pociechy 6,5 km, a dalej szlakiem niebieskim lub szlakim żółtym 1,7 km.

Pieszo można dojść z Dziekanowa Leśnego identyczną drogą jak opisana dla rowerów lub z Truskawia albo wsi Palmiry.

Autobusami dojechać do początków szlaków można w sposób następujący: 

• z Metro Marymont autobusem Ł-BIS do Palmir w dni robocze - DO i POWRÓT
• z Metro Młociny autobus 708 do Truskawia w każdy dzień tygodnia - DO i POWRÓT
• z Metro Młociny autobus Ł-1 do Dziekanowa Leśnego - DO i POWRÓT
• z Metro Młociny autobus 800 od kwietnia do października w weekendy do cmentarza - rozkład jazdy wkrótce

Ja wybrałam się do Truskawia autobusem, a stamtąd czarnym szlakiem pieszym szłam około godziny.

Muzeum jest bardzo nowoczesne, można w nim zakupić ciepłe picie, przekąski, pamiątki; skorzystać z bezpłatnej toalety. Przed budynkiem są miejsca na rowery. 

Godziny otwarcia muzeum są następujące:

• w sezonie letnim 1 IV – 31 X: wtorek - niedziela 10.00 – 18.00
• w sezonie zimowym 1 XI – 30 III: wtorek – niedziela 10.00 – 16.00
• ostatni zwiedzający wchodzą na 30 minut przed zamknięciem
• wstęp do muzeum jest bezpłatny!
• zwiedzanie ekspozycji z przewodnikiem kosztuje 100 zł. 

W czasie wojny w okresie od XII 1939 do VII 1941 było tu miejsce masowych mordów, dokonywanych przez Niemców na ludności cywilnej, głównie na byłych więźniach Pawiaka oraz osób z więzień na ul. Daniłowiczowskiej i Rakowieckiej. Zwłoki ofiar ekshumowano w 1946 (spośród ponad 2 tys. ofiar rozpoznano około 400 osób).

Po wejściu na lewej ścianie zobaczymy plan Puszczy Kampinoskiej z zaznaczonymi najważniejszymi upamiętnieniami - miejscami straceń powstańców styczniowych oraz obywateli polskich w czasie II wojny światowej. 

Wszystkie eksponaty historyczne oraz przyrodnicze znajdujące się w muzeum są oryginalne. 

Warte uwagi są szczególnie krzyże wykonane z konaru Sosny Powstańców i Dębu Powstańców oraz fragmenty tych konarów. Na nich żołnierze carscy wieszali schwytanych powstańców z 1863 roku. 

Zobaczyć też można broń i hełm oryginalny z czasów wojny a także posłuchać lektora przez słuchawki. 

W gablotach pokazane są eksponaty z czasów wojny, pamiątki po osobach, które zginęły. 

Na ścianach w kilku miejscach są wyświetlane zdjęcia oraz film prezentujące ofiary egzekucji. 

Pamiętać należy, iż na cmentarzu spoczywają również bardzo znane osoby z tamtych czasów - olimpijczyk Kusociński, działacze Solarz i Rataj, wielu intelektualistów, artystów, urzędników i przedstawicieli wielu zawodów reprezentujących cały przekrój społeczny. 

Szczególne wrażenie robi ostania cześć sali wystawowej, przez szyby której widać panoramę cmentarza.

Warto również poświęcić uwagę eksponatom znajdującym się w gablotkach. Część z nich jest wymieniana, niektóre są na stałe w ekspozycji muzeum. Są to dokumenty, fragmenty tkanin z odzieży ofiar, zegarek, obrączka i wiele innych...

Na koniec pojawiają się informacje i zdjęcia z czasów Powstania Warszawskiego a następnie z przeprowadzenia ekshumacji oraz tworzenia cmentarza i muzeum. 

Przy wyjściu stoją urny z ziemią pobraną z miejsc pamięci przez uczestników Zlotów Młodzieży, tradycyjnie składane w Palmirach. 

Ciąg dalszy w części 2.